Cambodja; Pnom Penh en Siem Reap

Toen we aankwamen in Pnom Penh hebben we gelijk een tuk-tuk geregeld. Zoals gewoonlijk hadden we nog geen accommodatie geboekt van te voren en werden we door de erg aardige, goed Engels sprekende tuktuk-driver (Mister Lux) naar een ‘ík weet nog wel een goed en goedkoop hotel van een vriend van mij-’hotelletje gebracht. Het 2e hotel was hartstikke prima. Natuurlijk wist onze Mister Lux wel een aantal interessante bezienswaardigheden in Pnom Penh. Hij zou ons de volgende dag (‘ga eerst maar lekker douchen, eten en bijkomen, maar pas op ’s avonds op straat’) wel heel de dag rond kunnen rijden voor 10 dollar (ongeveer 7,50). Nou, vooruit…..dat gunden we hem wel, was die jongen ook weer verzekerd van een dag werk. Hij runde een soort reisbureautje in zijn tuktuk…’Mister Lux travel’. Smart thinking. Die jongen snapt het. Zo gingen we de volgende dag op pad, uitgerust met een sjaal tegen het stof en de uitlaatgassen, eerst een 15 km de stad uit naar de ‘Killing fields’, hebben we het ergste maar gehad. Kippenvel op ons rug gehad de hele tijd dat we daar waren.Wat een ontzettend akelige plaats. Na lang twijfelen hebben we toch maar een aantal foto’s daarvan geplaatst. Wij vonden dat we dit niet konden negeren, hebben er veel over gelezen en zijn dus toch maar gegaan om een beter idee te krijgen wat de Khmer Rouge o.l.v. Pol Pot hier heeft aangericht. Het hele verhaal is te uitgebreid om hier te vertellen maar het kwam neer op het volgende:
Pol Pot kwam van het communistische platteland, studeerde economie, werd leraar, studeerde daarna nog in Parijs en smeedde daar met enkele medestudenten een gruwelijk plan.
Hij zag dat de huidige koning er volgens hem een potje van maakte. Er was geen duidelijke orde, regelmaat, de inwoners van het huidige Cambodja leefden al 100en jaren van oorlog naar oorlog, hadden veel meegemaakt, waren ‘zwak’, hadden geen glorieuze toekomst voor ogen. Toen kwam deVietnam-oorlog (waarin cambodja ook behoorlijke klappen heeft gehad omdat de vietcong zich o.a. verschool in de tempels rondom Angkor Wat) teneinde en dat was het moment dat Pol Pot toesloeg. Ondertussen had hij zich namelijk al ver omhoog gewerkt tussen de sociale rangen en standen en stond bekend als een ontzettend aardige, enthousiaste leraar die voor iedereen klaar stond, bestuurlijk zijn duit in het zakje deed…kortom hij had iedereen ín zijn zak. Maar meneer had een ander beeld voor ogen: een ideale wereld zoals vroeger het machtige Khmerrijk in elkaar zat, een landbouw staat waarin IEDEREEN (jong of oud, ziek of zwak, dom of slim) kei hard moest werken op het land als een soort nationale machine. Cambodja heeft erg vruchtbare grond dus er moest geoogst, geproduceerd en geëxporteerd worden…en raad eens wie daar de vruchten van plukte? Ongelooflijk, maar binnen 1 dag was Pnom Penh door het Khmer rouge regiem/leger ontruimd, iedereen werd met harde hand naar het platteland gestuurd. Alle mensen met bovengemiddeld verstand of macht, alle geestelijken, geleerden, artiesten, kunstenaars werden vermoord om het regiem te laten zegen vieren zonder opstanden. En dan niet alleen zij zelf, maar ook de gehele familie inclusief vrouw en kinderen, zelfs baby’s. Want wat als een kind van bijvoorbeeld zo’n geleerde op latere leeftijd ook zo slim zou worden en wraak zou gaan nemen? Alle gemeenschappelijke gebouwen (tempels, kerken, scholen etcetc) werden vernield en werden gebruikt als fabrieken en gevangenissen (zoals de S21 gevangenis). De mensen hadden geen rechten, mochten geen plezier beleven, mooie dingen zien/horen, hun geloof belijden, leren, wijzer worden. Kortom, alles werd ze afgenomen en er werden 1000en mensen vermoord, o.a. op de ‘killing fields’. Je ziet daar tientallen massagraven en een ‘stupa’ gemaakt van 1000en schedels en beenderen als herdenkingsmonument. Overal liggen kleine stukjes blauw textiel. Blijkt dat stukjes kleding van die mensen die daar begraven liggen bij een forse regenbui omhoog komen… Ook lopen hier weer een hoop verminkte mensen rond en het valt op dat er maar heel weinig mensen zijn van boven de 40.
We konden het bijna niet opbrengen hierna, maar we zijn toch nog naar de S21 gevangenis gegaan. Hier werden mensen gemarteld en op onmenselijke manier behandeld, alvorens ze naar de killing fields werden gebracht. De foto’s zeggen genoeg denk ik…
De pracht en praal van ‘the grand Palace’, het National History museum en de andere tempels en Europees aandoende pleinen in de binnenstad, zijn wel in groot contrast met het voorgaande en de grote aantallen bedelende kinderen en volwassen. Dat was hier nog erger dan in Laos/Vietnam en ook nog op een zeer dwingende, intimiderende manier. Zelfs de kinderen (ze krijgen tot hun 16e van de overheid gewoon geld om naar school te gaan, maar de ouders steken dat geld gewoon in eigen zak en ze laten ‘werken’tot 1 uur ’s nachts, terwijl ze zelf op de uitkijk staan) hadden allerlei truukjes, slimme vragen (ze spraken stuk voor stuk vloeiend engels) en geoefende gezichtsuitdrukkingen…. en werden laaiend als je ze niets gaf. ‘Why are you doing this to me?? Why??? You don’t give a shit about me!! Nobody gives a shit about me!!.... I’ll kill you !!%$#%$@^*(we zullen de scheldwoorden maar niet herhalen).” Echt verschrikkelijk. We probeerden het meestal met een leuk praatje/grapje, kletsten even met die kinderen, gaven een snoepje of een glaasje cola…meeeestal werkte dat….soms niet.. Erg moeilijk. En helaas werd dit in Siem Reap alleen nog maar erger rondom de tempels, je werd nergens met rust gelaten.
Goed…..tot zover de schaduwzijde van Cambodja. We hebben hier ook heel veel superlieve mensen ontmoet en de mooiste dingen gezien van onze hele Azie reis. Met stip op nummer 1.
Vooral rondom Siem Reap, waar de machtige Khmerstad Angkor Tom met het beroemde Angkor Wat en 10tallen andere immense tempels liggen in een zeer uitgestrekt jungle-natuurgebied. Elke koning van dat oude rijk heeft minstens 1 megatempel laten bouwen in dat gebied. We kunnen er nog steeds niet over uit. We hebben daar onze ogen uitgekeken.En dat terwijl we na 100 tempels die dingen eigenlijk behoorlijk beu waren! Er hing zo’n bijzondere sfeer..zo imposant. Heel stom, ik droom er gewoon nog steeds van! Hopelijk geven de foto’s een beetje weer wat ik bedoel, Pieter heeft weer zijn best gedaan! Jammer genoeg is er een hoop vernield tijdens de verschillende oorlogen…..maar gelukkig zijn er ontzettend veel archeologische teams vanuit alle delen van de wereld druk bezig met de wederopbouw ook al is dit een grote puzzel. We hadden de vriend van Mister Lux als tuktuk-chauffeur (die was ons bij het arriveren in Siem Reap, te midden van 30 andere tuktukrijders, op komen pikken met een bordje waarop stond: ‘PIEREVET VERSURIG’, :) hahahaha ik krijg nog steeds de slappe lach als ik die naam typ) en die had weer een vriend die gediplomeerd gids was. Voor een prikkie hebben die 2 ons een volledige dag prive rond geleid vanaf 4.30 uur ’s ochtends (voor de zonsopkomst)….geweldig. Dan weet je tenminste waar je precies naar kijkt en wat het verhaal achter al die gebouwen is. Die man had een heel programma in elkaar gedraaid voor ons, met een opbouw qua verhaal, achtergrondinformatie, geschiedenis, vorm, bouwstijl, tijdsperioden en symboliek waar je u tegen zegt en we hebben alle ‘klapstukken’ bezocht. De 2 dagen daarna hebben we toen, met een overvloed aan informatie van de gids in ons hoofd, de andere tempels op een mountainbike verkent…ja je hoort het goed. We hadden 3 hele dagen nodig om dit gebied helemaal te zien…erg vermoeiend in de hete zon en bijna een Tour de France etappe afgelegd… maar het was het meer dan waard. Ook zagen we een aantal keren wilde aapjes op de weg zitten, gaaf! De met heuse bomen overgroeide ‘Thomb Raider’tempel en ‘the Baron’(de tempel met al die gezichten op 75 torens, voor elke provincie 1) waren onze favorieten.
Na zo’n zweetdag op de fiets hebben we ons toen maar eens’verwend’met een ‘DrFish’voetmassage. We hadden dit al vaker gezien, maar omdat onze voeten nu wel erg pijnlijk waren zijn we er toch maar eens voor gaan zitten. Ik zei nog tegen Pieter:’He, dit zijn grotere vissen dan dat we eerder hebben gezien hoor?” Nee joh, dat maakt niet uit, dan werkt het extra goed, even lekker een voetenbadje!’, was het antwoord. Nou, dat hebben we geweten: met de tranen van het lachen over onze wangen hebben we die 15 minuten gierend ‘uitgezeten’, midden op straat, op de rand van een flinke glazen bak in het centrum van Siem Reap. Stelletje stomme toeristen. Ongelooflijk, er zaten wel 1000 vissen in die bak…en HONGER dat ze hadden! Hahaha, ik weet niet of dit echt zo moet en of het ook zo voelt met kleinere visjes...maar dit was niet te harden! Die dag waren we trouwens wel goed op dreef. Misschien een zonnesteek. ’s Avonds gingen we namelijk uit eten en zagen we een terrasje dat bomvol met toeristen en’locals’zat en dat ze een soort van wok-BBQ op elke tafel hadden …we hadden flinke honger dus de keuze om daar te eten was snelgemaakt.
Wat bleek nou? Ze hadden wel erg apart vlees!!! Om precies te zijn in volgorde van bekendheid: kip, scampi’s, buffel, kikkerbil, krokodil en slang!!! Getver!! Nouja, we zaten daar toch….naja, toe maar, we proberen het wel.. haha! En…het was niet eens zo slecht! We moeten trouwens eerlijk zeggen dat die krokodil en slang nog beter smaakten dan de kip! Toen bleek het ook nog eens Australian-day te zijn. Dat betekende een heeele hoop, hele vrolijke, feestende Australiers. Midden in Cambodja.
De volgende dag hebben we nog gezellig de Asia Cup (Zuid Korea-Japan) op groot beeldscherm zitten bekijken temidden van een heeele hoop Aziaten. Een goede afsluiting van ons Cambodja reis.
Of was het toch nog niet afgelopen??? Nee, de volgende dag moesten we namelijk nog de grens over naar Thailand en dan nog naar het eiland Koh Chang, vlak bij de grens…en deze grensovergang was nog 10 keer erger als die op de heenweg! Over een afstand die normaal ongeveer 4 uur zou moeten duren…hebben wij maarliefst 16,5 uur gedaan!!!!! We vertrokken ’s ochtends om half 7, moesten onderweg nog wel 10 keer stoppen om mensen op te pikken, af te zetten, te wachten op… niemand en hadden daarna nog 3 verplichte stops bij toeristenwinkels en waren zodoende pas om 12uur (!) bij de grens (100 km gereden). De grens formaliteiten duurden maar liefst….tot 16 uur, in de hete bloedhete zon…wachtenwachtenwachten….3 verschillende stempelhokjes….daarna nog even gewacht op het minibusje, die als een gek heeft moeten rijden om ons op de laatste ferry van 19 uur te krijgen. Deze vertrok echter pas om 20.30u en zodoende kwamen we pas om 23.00u bij een hostel aan… maargoed…we waren weer in Thailand, voor onze welverdiende week relaxen op Ko Chang!

Gr en een gezellige Carnaval