Hey mates! How are you doing today??

Dit is waarschijnlijk ons laatste bericht op deze site.. Of het op 1 na laatste. Het zit er al weer bijna op! 9 april zijn we als het goed is weer thuis. We zitten momenteel in Sydney en onze reis in Australie is bijna ten einde gekomen.
We zijn 10 februari begonnen in Brisbane en een dag later naar het zuidelijke Adelaide gevlogen.
Vanuit daar de omgeving verkend met een huurauto, o.a. naar Victor harbour en een wildlife opvangcentrum/natuurpark geweest. Daar liepen alle dieren (behalve de slangen en krokodillen gelukkig!) vrij rond en kon je met 100 kangoeroes, koalabeertjes en emoes rondrennen, ze eten geven en aaien. Erg leuk om van zo dichtbij met deze dieren om te kunnen gaan in hun natuurlijke omgeving. Kangoeroes zijn de meest zachtaardige, lieve beestjes die we kennen. Ze pakken je hand heeeel voorzichtig vast, alsof ze bang zijn om je pijn te doen, zijn helemaal niet bang, vertrouwen je volledig en ze kijken je aan alsof je hun grootste held bent. Met van die droopy ogen, haha.
De kust was daar ook erg mooi en we hadden een aantal dagen mooi weer. Ook zijn we nog met een groepstour naar het binnenland en naar Barossa valley geweest. Hier komen de meeste bekende Australische wijnen vandaan. We kregen bij een aantal wijnboeren een rondleiding en hebben er natuurlijk ook een paar geproefd! Dat was een gezellig dagje;-)
Een dag later begon onze 6 daagse tocht met ‘Groovy grapes’, via de Flindlers ranges en Coober Pedy naar het rode centrum van Australie,met eindbestemming Alice springs. We hebben gekampeerd onder 1000en de sterren en in een opaalmijn geslapen. Zo raar, je ziet hier zo veel meer sterren als thuis. Alleen sterren en duisternis, verder zie en hoor je niks. Behalve dan die 50tal agressieve zandvliegen per persoon, die je dag en nacht lastig vallen.
We hebben Uluru (the big rock), Kings Canyon en Kata Tjuta (The Olga’s) bezocht, veel gelopen, geklommen en gezweet, maar het uitzicht was elke keer prachtig. Onze aboriginal gids Derek wist heel veel te vertellen over de aboriginals, hun gedachtegoed, ‘dreamtime stories’, hoe ze zich redden in de outback, bostomaten, eetbare planten, de dieren die hier leven, de wonderen der natuur die bovengenoemde rotsformaties/natuurgebieden hebben gevormd… Echt het hoogte punt van onze Australie reis.
Wel gek dat alles hier veel groener was dan we hadden verwacht, we verschrikkelijk onweer hebben gehad en dat er zelfs wegen midden in de woestijn overstroomd waren. Allemaal naweeën van cycloon Yasi. Het hele weer- en neerslagsysteem in Australië is al maanden van slag, er is 8 keer zoveel neerslag gevallen dan normaal (breekt alle records) en ze hebben hier een hele slechte zomer gehad in het hele land (dus niet alleen in de cycloon- en overstromingsgebieden). Helaas hebben wij daar ook nog van mee mogen genieten, bijna elke dag wel regen…maar we hebben gelukkig ook een aantal mooie dagen gehad!
Na Alice Springs zijn we de 22e februari naar Cairns gevlogen en hebben we een dag later onze ‘hippie-camper’ opgehaald, eindelijk lekker ons eigen ding doen, niet meer met onze backpacks slepen, weer ons eigen potje koken en op mooie plekjes kamperen. De camper was een soort omgebouwd bestelbusje met een bed en geïmproviseerd keukentje achterin; heel simpel, maar what do you need more?
Uhm…nou, gordijntjes/horretjes voor de ramen zou wel prettig zijn geweest! We moesten wel met open raampjes slapen omdat het anders te benauwd was, maar dan had je wel het probleem dat er allerlei gekke beesten binnen kwamen en het keihard binnen regende! Achja, een beetje behelpen, maar wel knus. Over gekke beesten gesproken, we hebben nog nooit zoveel dieren bij elkaar gezien als hier in Australië. Zeker in het noorden rondom Cairns en daarboven is het echt niet normaal. Werkelijk alles in de lucht, het water en op de grond valt je aan, maar gelukkig is niet alles gevaarlijk. We zijn eerst met de camper naar het Daintree NP en Cape tribulation gereden en vielen gelijk met onze neus in de boter. Het stikt daar van de krokodillen, slangen, insecten, vleermuizen, vliegende honden. Allemaal zo agressief als iets. Haha, we voelden ons niet erg gewenst. We kwamen ’s avonds als enigen (!) in de stromende regen aan op een camping, midden in het oerwoud en zijn maar zoveel mogelijk binnen gebleven terwijl we de meest vreemde geluiden hoorden buiten. De volgende ochtend regende het nog even hard en het zou de komende weken niet beter worden, dus zijn we al om half 6 aangereden, weer terug naar het zuiden! De smalle kronkelende route stond vol met water, er liepen zelfs hier en daar riviertjes over die bergweggetjes heen, sommige stukken weg waren weggeslagen door de orkaan…wat een puinhoop. Niet zo slim om daar te gaan rijden, maar we moesten toch echt terug. We waren blij dat we heelhuids de ferry over de Daintree rivier bereikten en zijn daarna naar een wildlife park geweest waar we krokodillen hebben gezien waar je nekharen van overeind gaan staan. Wat een monsters.. ze hadden ongeveer 40 zoutwater krokodillen en nog veel meer zoet water krokodillen. Hebben daar een boottochtje gedaan terwijl ze de ‘freshies’ voerden en moesten achter een groot hek blijven (evenals de verzorgers) tijdens het voeren van ‘de salties’. Dat was echt angstaanjagend, met je neus er bovenop, op nog geen meter afstand. Wel erg gaaf om een keer te zien. Als die beesten met hun kaken klappen….brr..
Onze bushman Pieter was helemaal in zijn element met al die rare beesten en planten. 100en foto’s met vogels en mooie bloemen…haha, van wie zou ie dat toch hebben??
Daarna ging de tocht verder via de Atherton tablelands. Normaal is dit een heel lieflijk, glooiend natuurgebied met een hele hoop mooie watervalletjes, koffieplantages etc. Nu was het een groot waterballet met angstaanjagend gevaarlijke rivieren en watervallen. Vlakbij de Millaa Millaa waterval een camping opgezocht, een hoop watervallen bezocht en daarna snel weer naar de kust, hopend op mooier weer. Midden in de nacht ging ik (Inge) een keer naar de wc en schrok me helemaal de rambam. Ik hoorde ineens iets ritselen boven me, zit daar op nog geen meter afstand een possum (een buidelrat, ongeveer even groot als middelmatige hond) met zijn kop en bovenlijf door het raampje heen naar me te loeren en gekke geluiden te maken. Hij zat er bij alsof ie boven op me ging springen, met een heel rare gezichtuitdrukking. Ik wist niet hoe snel ik weg moest komen! Daarna gingen het via Mission beach, via compleet verwoeste huizen en bossen (cycloonschade) naar beneden naar Townsville. Aangekomen in Townsville konden we voor het eerst na een week ’s avonds buiten zitten! De dagen daarna in Bowen overnacht, alvorens door te rijden naar Airlie beach. Hier was het wel lekker weer en zijn we met een catamaran 3 dagen de zee opgegaan, via de Whitsunday-eilanden helemaal naar het Great Barrier reef, waar we supermooi hebben gedoken. Maar die foto’s hebben jullie waarschijnlijk al gezien! Ook hebben we didgeridoo-les gehad, dat was lachen, gieren brullen. Hopelijk doen de buren dat ook nog een beetje als Pieter zijn nieuwste hobby beoefent..
Daarna via Mackay, Rockhampton en Gladstone naar Hervey bay, al waar we een 2 daagse tocht naar Fraser Island hebben gedaan. Erg leuk, met wederom een super-gids. Het grootste zandeiland, met de top 5 gevaarlijkste spinnen en slangen (‘stay out of the death vegetation please’) de grootste pure zoetwaterbron, de oudste planten en 1000en jaren oude bomen (planten die nog uit de oertijd stammen en alle ijstijden hebben overleefd) ter wereld. Met een oerwoud bovenop bijna puur silicazand. Met insekten zo groot als een kat. Met supervogelspinnen. Deze grote hoop zand gaat zo diep de grond in dat het de aardkorst raakt. Op deze manier is de temperatuur van het water in de meren en van de bodem altijd hetzelfde en hebben de ijstijden geen invloed gehad op dit eiland. Weer een groot natuurwonder. Met een 4x4 over het strand gescheurd, gezwommen in kristalheldere meren en een hoop wilde beesten gezien.
Na Fraser Island via de sunshine coast (Noosa, Burleigh heads) naar de Goldcoast, Byron bay, Coffs Harbour, Port macquarie, Port Stephens en Newcastle. Hele mooie lange stranden en een echte zon-zee-strand-surf cultuur. Vanuit daar naar de Blue Mountains gereden, 100 km ten westen van Sydney. Dit zou een prachtig natuurgebied zijn, met hele mooie uitzichtpunten. Helaas pindakaas was het wederom erg slecht weer en tja, als je door de mist niet meer zicht hebt dan 10 meter, dan kun je kijken tot je een ons weegt!
Daarna dus maar naar de kust gereden, naar Wollongong, 100 km onder Sydney en toen was het al weer tijd om via de mooie Grand Pacific Drive onze camper in te leveren in Sydney! 4500 km heeft ons Pietertje gereden..Goeie chauf. En ook nog meestal aan de linkerkant van de weg!;-) De navigatie was trouwens ook van hoog niveau.
De laatste 5 dagen zijn we in Sydney geweest, midden in de stad in een hostel gelogeerd. Sydney is wel echt een wereldstad, waar je niet uitgekeken raakt. We zijn met bus, trein en ferry naar verschillende delen van de stad en niet te vergeten Bondi beach gegaan. Daar waren ze net weer opnamen aan het maken voor die serie die ze ook in NL uitzenden. Alles draait daar om zien en gezien worden. Haha…echt een beetje belachelijk. Vooral die stoere surfers vinden het maar wat hip om overal waar ze gaan met zo’n surfbord rond te lopen, midden op het strand opdrukoefeningen te doen, te laten zien hoe goed ze de branding in kunnen rennen om een bal te vangen…jakkes! We hebben in iedergeval wat af gelachen om die stoerdoenerij.

In het begin moesten we erg wennen aan Australie, zo Westers vergeleken met Azie. Gaandeweg zijn we onze mening wel bij gaan stellen, want het is een prachtig land met geweldige natuur. We hebben een hele hoop leuke mensen leren kennen, vooral tijdens die meerdaagse tochten. Mensen vanuit alle windstreken, die je binnen enkele dagen goed leert kennen omdat het contact dan toch best intensief is. Samen reizen, eten en slapen.We hebben er in iedergeval leuke contacten aan over gehouden over de hele wereld.
Het is echt de reis van ons leven geweest.

We willen jullie heel erg bedanken voor jullie leuke reacties en interesse. We waren hierdoor eigenlijk best wel een beetje overrompeld. We vonden het heel leuk om jullie berichtjes te lezen en af en toe wat van het thuisfront te horen. Echt bedankt daarvoor.
En nu….. hebben we toch echt wel weer heel veel zin om familie en vrienden te zien en weer lekker in ons eigen bedje te slapen. Geen bedbugs, geen kriebelbeestjes en geen gesleep meer met tassen...!
Wij gaan nu nog een dag of 10 naar Azie, maar we weten nog niet precies waar we heen gaan, omdat het weer daar nu niet geweldig is. Wie weet volgt er nog een laatste bericht vanuit????
Hoe dan ook, we zien jullie weer over 2 weekjes!

Liefs Pieter en Inge