De Camaron Highlands, Penang en Langkawi
Door: PieterenInge
Blijf op de hoogte en volg Pieter en Inge
20 December 2010 | Maleisië, Kuala Lumpur
14/12/10 – 15/12/2010
Camaron Highlands
Wat is het hier toch mooi en aangenaam koel, de op 2000 m. hoog gelegen centrale hoogvlakte van Maleisie. We slapen in een bekende backpackers lodge (Daniels’s Lodge), zien hier de meest vage types, waarvan enkelen al jaren aan het reizen zijn en ontmoeten vooral ook veel leuke mensen, waar we gezellig (reis-)verhalen mee uitgewisseld hebben bij een kampvuurtje. Met een groepje dat naast ons bestond uit het andere Nederlandse stel, 2 Britten, 2 Canadezen, 2 Chinezen en een Oostenrijkse vrouw zijn we een trekking door de jungle gaan maken. Op dit moment zitten we moe maar voldaan na te genieten van alles wat we hebben gezien.
Vroeg in de ochtend zijn we met een 4x4 jeep de bergen bij Tanah Rata in gereden, diep het oerwoud in. Door de stortbuien van gisteren was het een grote modderpoel geworden, dus was die tocht op een modderbaan langs de rand van een mega-afgrond wel erg spannend! Klamme handjes…
Gelukkig was onze gids Spencer een zeer ervaren chauffeur, dus kwamen we veilig bij een Orang asli stam aan. Orang Asli betekent ‘oorspronkelijke bewoners’, vergelijkbaar met de aboriginalstammen in Australie.
Ze zijn in feite nog een ‘natuurvolk’ en geloven nog steeds
in de traditionele natuurgeesten. Voor hen gelden bepaalde wetten en taboes die in harmonie zijn met hun leefomgeving. Ze leven in stammen van gemiddeld 7 gezinnen en onderhouden met de Maleiers een soort van handelsrelatie op afstand. Ze deponeren bosproducten(honing, hars en vruchten) in de buurt van nederzettingen. Enkele dagen later nemen ze op dezelfde plek de ruilwaren (kapmessen, zout, tabak etc) in ontvangst. Ze leven van het bos en van de jacht waarbij ze bamboe blaaspijpen gebruiken.
De orang Asli smeren hun blaaspijp-pijlen in met giftige hars van wespen- of slangengif en doden daarmee vogels, apen, wilde katten en wilde zwijnen die ze vervolgens lekker garen boven een vuurtje. HMMM! Krijgen jullie al honger?
Pieter kreeg de kans om zo’n blaaspijp uit te proberen op een soort van dartbord. Spencer zei dat als ie de roos zou raken dat ie een nachtje zou moeten blijven. En wat doet Pieter? Ja hoor, vol in de roos… Gelukkig kregen we het, onder luid gelach van de Orang Asli, voor elkaar dat ie toch mee mocht en vervolgden we onze weg, te voet verder de jungle in naar ons einddoel: de grootste bloem van de wereld, de ‘Rafflesia’. Onderweg zagen we een wilde aap, verschillende gevaarlijke spinnen, een hoop hagedis-achtigen en bamboe, rotan en planten in allerlei soorten en maten. We merkten dat we op grote hoogte zaten, binnen no-time liepen we te hijgen alsof we een conditie van nul komma nul hadden. Het was glibberen en glijden, tot aan onze enkels in de ‘drap’. Pieter zei nog: ‘Inge, pas op he!’, om daarna spontaan zelf de kortste weg naar beneden te nemen. Via een modderglijbaan uiterst charmant op zijn achterste ‘downhill’! De rest van de tocht met een ‘kleibroek’ rond moeten lopen, maar het einddoel was zeker de moeite waard. We stonden met onze ogen te knipperen toen we de bloem zagen! Wat een gevaarte (zie de foto’s)!
Helaas rook hij niet bepaald naar rozengeur, maar eerder naar rotte vis.. Deze geur trekt insecten aan die voor de bestuiving zorgen. De zeer zeldzame bloemen kunnen namelijk alleen ontstaan als een mannetjes- en een vrouwtjes bloem door hetzelfde insect worden bezocht en dat beestje moet dan ook nog eens op geschikte ondergrond (op een bepaalde liaan) zijn ‘bagage’ laten vallen om aldaar een nieuwe bloem te kunnen vormen. De bloem bloeit maar 7 dagen, dus het was erg bijzonder om dit gigantische wonder van de natuur te mogen aanschouwen. De bloem die wij hebben gezien was al super groot, maar ze kunnen tot wel bijna 1,5 meter worden!
We hebben van Spencer nog een hoop interessante dingen uit de jungle geleerd. Zo liet hij zien dat bepaalde planten als een soort natuurlijke paraplu kunnen fungeren en dat kamille niet alleen gezond is om als thee drinken als je verkouden bent. Als je het bijvoorbeeld op je tong legt heeft het een verdovende werking hebben wij zelf aan de lijve ondervonden. Goed als je tandpijn of keelpijn hebt!
Weer langs de afgrond naar beneden geglibberd, zijn we voor de lunch naar een Indiaas restaurant gereden (ondefinieerbare chickencurry met velletjes), hmmm…??!!
Gelukkig gingen we daarna nog naar een aardbijen plantage waar we op zijn authentiek Maleisisch zelfs Brusselse wafels met aardbijen konden bestellen.
Hierna stond een vlinder-/reptielenmuseum op het programma, waar we wandelende bladeren, schorpioenen, vogelspinnen, grote kevers en duizendpoten op onze handen/hoofden kregen. Ieieiek! Maar wel bijzonder om meegemaakt te hebben.. De slangen ga ik alleen nog steeds met een grote bocht uit de weg. Ik hoop dat ik gedurende deze reis nog eens een keer van die fobie afkom. Of dat ik gewoon nooit zo’n kronkelbeest live tegenkom! Maar ik ben er bang voor…
Tenslotte zijn hebben we nog de ‘Boh tea estate’ bezocht. Deze theeplantages vormden een van de meest mooie landschappen die wij ooit gezien hebben. Heuvels vol met keurige rijen groene theeplanten, hier en daar mensen aan het werk om de frisse, groene blaadjes te oogsten, een mysterieuze nevel rondom de toppen van de bergen…heel apart..De foto’spreken voor zich!
16/12/2010-17/12/2010:
Penang
Op naar Pulau Penang, ofwel het eiland van de Betelnoten! Na een 4 uur durende afdaling met een minibus vanuit de hooglanden kwamen we aan bij de Penang Bridge, de langste brug van Azie van maar liefst 13,5 km, die het eiland met het vaste land verbindt. We overnachtten in Gerorgetown de hoofdstad.
Ruim de helft van de inwoners is Chinees en dat zie je hier ook welaan het straatbeeld. Overal Chinese tempels, clanhuizen, Chinese muziek (we hebben zelfs een repetitie voor een soort Chinese opera gehoord uit een raam naast ons guesthouse…haha,prachtig!) en Chinese ‘eethallen’, de zogenaamde hawkerstalls waar je voor een paar cent de meest interessante gerechten kan uitproberen. Vergeet hier niet ‘not to spicy’te vermelden bij je bestelling!
Ook de vroegere Europese koloniale invloeden zijn overduidelijk terug te zien aan het stadhuis, het parlementsgebouw, de bibliotheek en het gerechtshof; een vreemde gewaarwording. Deze gebouwen staan gemoedelijk westerse degelijkheid te verkondigen, midden tussen uitbundige islamitische moskeeën en kleurige boedhistische altaren. Haha, dat kan hier allemaal, hoezo multicultureel? Voor zover wij vernomen hebben leeft iedereen hier zonder problemen volgens zijn eigen godsdienst en cultuur, niemand die zich druk maakt over het doen en laten van een ander. Men vindt de toeristen echter bijster interessant. Wij zijn al een aantal malen met een familie van hier op de foto geweest, ondanks onze bedekte schouders en knieën vallen we nog steeds op…raar he? Het klinkt vreemd om te zeggen, maar tussen al die hoofddoekjes voel je je ondanks je aangepaste kleding toch nog behoorlijk ‘bloot’ als je over straat loopt! Maarja, als wij zien dat de meeste vrouwen hier met lange warme jurken en hoofddoeken om op het strand liggen met 40 graden…! Wij zijn blij dat we in Nederland zijn geboren..
18, 19 en 20/12/2010
Langkawi
Eindelijk een paar dagen rust! In bergen heb ik een aantal dagen terug een keelontsteking opgelopen, maar gelukkig wordt het nu dankzij ons Nederlandse medicijntasje steeds beter. Het is hier erg benauwd en bewolkt, maar het is een mooi eiland, 3,5 uur varen vanaf Penang en we kunnen even bijslapen.. We zitten nog steeds in ons Hollandse ritme. Om 10-11 uur ’s avonds vallen we al om van de slaap en we zijn elke dag voor 7 uur wakker…vreemd! Gisteren was Pieter in de zee ‘beestjes aan het zoeken’, komt er een Maleisische jongen naar mij toe en vraagt of ik mijn hand op wil houden. Ik keek hem even argwanend aan en deed toen toch maar wat hij zei. Voor dat ik het wist had ik ineens een heuse krab in mijn hand liggen!!! ‘He is dead, whright?’ zei ik nog. ‘Ýes, ofcourse!’ zei de lachende Maleier. Ik gerustgesteld de krab op het matje neergelegd, zodat Pieter hem nog kon zien. Totdat…. dat kriebelding van 10 cm doorsnede na 5 minuten ineens besloot uit de dood op te staan!!! It’s aliiive! Hartverzakking nummer 10 in 1,5 week. De wonderen van de natuur zullen we maar zeggen. Toen we het strand af liepen vroeg de jongen waar we de krab gelaten hadden. Antwoordde pieter broodnuchter: ‘She ate it’…Die kerel moest hartstikke hard lachen. We nemen nu zelfs al de Maleisische humor over..;-)
Heel raar om te horen dat het zo koud en glad is Nederland…We missen jullie wel hoor! De bonte flitsende kerstbomen en de overal rondschallende kerstmuziek hier maken wel iets goed, maar kerst zonder je familie en vrienden is toch….anders...
Nouja, we gaan er het beste van maken met zijn tweetjes en volgend jaar zitten we zeker te weten weer gezellig bij jullie voor de open haard!
Vandaag is het maandag 20 december en hebben we een scooter gehuurd om het eiland te verkennen. Dit was al een avontuur op zich aangezien het net weer geregend had en we onderweg niet alleen koeien van de weg moesten toeteren, maar ook een paar wilde aapjes en een varaan van minstens een meter recht voor ons zagen oversteken. Vervolgens kwamen we aan bij de voet van de hoogste berg van het eiland (705 m.) Hier vertrok een kabelbaan met de meest steile hellingsgraad die wij ooit gezien hebben. Ongelooflijk, dat ding ging met 45 graden steil de berg op, naar de uiterste top van de berg. We hebben nog nooit in een glazen bakje ZO hoog bovengrond gehangen!
We gaan morgen naar koh Tao in Thailand. Dit wordt een pittige reis van 24 uur: eerst om 8 uur s ochtends met de bus naar de ferry, dan met de ferry naar Satun, net over de grens in Thailand,dan met de bus via Hat yai naar Surathani, waar we rond half 8 ’s avonds waarschijnlijk zullen arriveren. Dan volgt nog de nachtboot naar Koh Tao en zijn we rond 8 uur ’s ochtends, de 22e eindelijk op de plaats van bestemming. Wordt vervolgd…
Via deze weg wensen wij iedereen die dit leest hele fijne Kerstdagen!
Gr Inge en Pieter
Camaron Highlands
Wat is het hier toch mooi en aangenaam koel, de op 2000 m. hoog gelegen centrale hoogvlakte van Maleisie. We slapen in een bekende backpackers lodge (Daniels’s Lodge), zien hier de meest vage types, waarvan enkelen al jaren aan het reizen zijn en ontmoeten vooral ook veel leuke mensen, waar we gezellig (reis-)verhalen mee uitgewisseld hebben bij een kampvuurtje. Met een groepje dat naast ons bestond uit het andere Nederlandse stel, 2 Britten, 2 Canadezen, 2 Chinezen en een Oostenrijkse vrouw zijn we een trekking door de jungle gaan maken. Op dit moment zitten we moe maar voldaan na te genieten van alles wat we hebben gezien.
Vroeg in de ochtend zijn we met een 4x4 jeep de bergen bij Tanah Rata in gereden, diep het oerwoud in. Door de stortbuien van gisteren was het een grote modderpoel geworden, dus was die tocht op een modderbaan langs de rand van een mega-afgrond wel erg spannend! Klamme handjes…
Gelukkig was onze gids Spencer een zeer ervaren chauffeur, dus kwamen we veilig bij een Orang asli stam aan. Orang Asli betekent ‘oorspronkelijke bewoners’, vergelijkbaar met de aboriginalstammen in Australie.
Ze zijn in feite nog een ‘natuurvolk’ en geloven nog steeds
in de traditionele natuurgeesten. Voor hen gelden bepaalde wetten en taboes die in harmonie zijn met hun leefomgeving. Ze leven in stammen van gemiddeld 7 gezinnen en onderhouden met de Maleiers een soort van handelsrelatie op afstand. Ze deponeren bosproducten(honing, hars en vruchten) in de buurt van nederzettingen. Enkele dagen later nemen ze op dezelfde plek de ruilwaren (kapmessen, zout, tabak etc) in ontvangst. Ze leven van het bos en van de jacht waarbij ze bamboe blaaspijpen gebruiken.
De orang Asli smeren hun blaaspijp-pijlen in met giftige hars van wespen- of slangengif en doden daarmee vogels, apen, wilde katten en wilde zwijnen die ze vervolgens lekker garen boven een vuurtje. HMMM! Krijgen jullie al honger?
Pieter kreeg de kans om zo’n blaaspijp uit te proberen op een soort van dartbord. Spencer zei dat als ie de roos zou raken dat ie een nachtje zou moeten blijven. En wat doet Pieter? Ja hoor, vol in de roos… Gelukkig kregen we het, onder luid gelach van de Orang Asli, voor elkaar dat ie toch mee mocht en vervolgden we onze weg, te voet verder de jungle in naar ons einddoel: de grootste bloem van de wereld, de ‘Rafflesia’. Onderweg zagen we een wilde aap, verschillende gevaarlijke spinnen, een hoop hagedis-achtigen en bamboe, rotan en planten in allerlei soorten en maten. We merkten dat we op grote hoogte zaten, binnen no-time liepen we te hijgen alsof we een conditie van nul komma nul hadden. Het was glibberen en glijden, tot aan onze enkels in de ‘drap’. Pieter zei nog: ‘Inge, pas op he!’, om daarna spontaan zelf de kortste weg naar beneden te nemen. Via een modderglijbaan uiterst charmant op zijn achterste ‘downhill’! De rest van de tocht met een ‘kleibroek’ rond moeten lopen, maar het einddoel was zeker de moeite waard. We stonden met onze ogen te knipperen toen we de bloem zagen! Wat een gevaarte (zie de foto’s)!
Helaas rook hij niet bepaald naar rozengeur, maar eerder naar rotte vis.. Deze geur trekt insecten aan die voor de bestuiving zorgen. De zeer zeldzame bloemen kunnen namelijk alleen ontstaan als een mannetjes- en een vrouwtjes bloem door hetzelfde insect worden bezocht en dat beestje moet dan ook nog eens op geschikte ondergrond (op een bepaalde liaan) zijn ‘bagage’ laten vallen om aldaar een nieuwe bloem te kunnen vormen. De bloem bloeit maar 7 dagen, dus het was erg bijzonder om dit gigantische wonder van de natuur te mogen aanschouwen. De bloem die wij hebben gezien was al super groot, maar ze kunnen tot wel bijna 1,5 meter worden!
We hebben van Spencer nog een hoop interessante dingen uit de jungle geleerd. Zo liet hij zien dat bepaalde planten als een soort natuurlijke paraplu kunnen fungeren en dat kamille niet alleen gezond is om als thee drinken als je verkouden bent. Als je het bijvoorbeeld op je tong legt heeft het een verdovende werking hebben wij zelf aan de lijve ondervonden. Goed als je tandpijn of keelpijn hebt!
Weer langs de afgrond naar beneden geglibberd, zijn we voor de lunch naar een Indiaas restaurant gereden (ondefinieerbare chickencurry met velletjes), hmmm…??!!
Gelukkig gingen we daarna nog naar een aardbijen plantage waar we op zijn authentiek Maleisisch zelfs Brusselse wafels met aardbijen konden bestellen.
Hierna stond een vlinder-/reptielenmuseum op het programma, waar we wandelende bladeren, schorpioenen, vogelspinnen, grote kevers en duizendpoten op onze handen/hoofden kregen. Ieieiek! Maar wel bijzonder om meegemaakt te hebben.. De slangen ga ik alleen nog steeds met een grote bocht uit de weg. Ik hoop dat ik gedurende deze reis nog eens een keer van die fobie afkom. Of dat ik gewoon nooit zo’n kronkelbeest live tegenkom! Maar ik ben er bang voor…
Tenslotte zijn hebben we nog de ‘Boh tea estate’ bezocht. Deze theeplantages vormden een van de meest mooie landschappen die wij ooit gezien hebben. Heuvels vol met keurige rijen groene theeplanten, hier en daar mensen aan het werk om de frisse, groene blaadjes te oogsten, een mysterieuze nevel rondom de toppen van de bergen…heel apart..De foto’spreken voor zich!
16/12/2010-17/12/2010:
Penang
Op naar Pulau Penang, ofwel het eiland van de Betelnoten! Na een 4 uur durende afdaling met een minibus vanuit de hooglanden kwamen we aan bij de Penang Bridge, de langste brug van Azie van maar liefst 13,5 km, die het eiland met het vaste land verbindt. We overnachtten in Gerorgetown de hoofdstad.
Ruim de helft van de inwoners is Chinees en dat zie je hier ook welaan het straatbeeld. Overal Chinese tempels, clanhuizen, Chinese muziek (we hebben zelfs een repetitie voor een soort Chinese opera gehoord uit een raam naast ons guesthouse…haha,prachtig!) en Chinese ‘eethallen’, de zogenaamde hawkerstalls waar je voor een paar cent de meest interessante gerechten kan uitproberen. Vergeet hier niet ‘not to spicy’te vermelden bij je bestelling!
Ook de vroegere Europese koloniale invloeden zijn overduidelijk terug te zien aan het stadhuis, het parlementsgebouw, de bibliotheek en het gerechtshof; een vreemde gewaarwording. Deze gebouwen staan gemoedelijk westerse degelijkheid te verkondigen, midden tussen uitbundige islamitische moskeeën en kleurige boedhistische altaren. Haha, dat kan hier allemaal, hoezo multicultureel? Voor zover wij vernomen hebben leeft iedereen hier zonder problemen volgens zijn eigen godsdienst en cultuur, niemand die zich druk maakt over het doen en laten van een ander. Men vindt de toeristen echter bijster interessant. Wij zijn al een aantal malen met een familie van hier op de foto geweest, ondanks onze bedekte schouders en knieën vallen we nog steeds op…raar he? Het klinkt vreemd om te zeggen, maar tussen al die hoofddoekjes voel je je ondanks je aangepaste kleding toch nog behoorlijk ‘bloot’ als je over straat loopt! Maarja, als wij zien dat de meeste vrouwen hier met lange warme jurken en hoofddoeken om op het strand liggen met 40 graden…! Wij zijn blij dat we in Nederland zijn geboren..
18, 19 en 20/12/2010
Langkawi
Eindelijk een paar dagen rust! In bergen heb ik een aantal dagen terug een keelontsteking opgelopen, maar gelukkig wordt het nu dankzij ons Nederlandse medicijntasje steeds beter. Het is hier erg benauwd en bewolkt, maar het is een mooi eiland, 3,5 uur varen vanaf Penang en we kunnen even bijslapen.. We zitten nog steeds in ons Hollandse ritme. Om 10-11 uur ’s avonds vallen we al om van de slaap en we zijn elke dag voor 7 uur wakker…vreemd! Gisteren was Pieter in de zee ‘beestjes aan het zoeken’, komt er een Maleisische jongen naar mij toe en vraagt of ik mijn hand op wil houden. Ik keek hem even argwanend aan en deed toen toch maar wat hij zei. Voor dat ik het wist had ik ineens een heuse krab in mijn hand liggen!!! ‘He is dead, whright?’ zei ik nog. ‘Ýes, ofcourse!’ zei de lachende Maleier. Ik gerustgesteld de krab op het matje neergelegd, zodat Pieter hem nog kon zien. Totdat…. dat kriebelding van 10 cm doorsnede na 5 minuten ineens besloot uit de dood op te staan!!! It’s aliiive! Hartverzakking nummer 10 in 1,5 week. De wonderen van de natuur zullen we maar zeggen. Toen we het strand af liepen vroeg de jongen waar we de krab gelaten hadden. Antwoordde pieter broodnuchter: ‘She ate it’…Die kerel moest hartstikke hard lachen. We nemen nu zelfs al de Maleisische humor over..;-)
Heel raar om te horen dat het zo koud en glad is Nederland…We missen jullie wel hoor! De bonte flitsende kerstbomen en de overal rondschallende kerstmuziek hier maken wel iets goed, maar kerst zonder je familie en vrienden is toch….anders...
Nouja, we gaan er het beste van maken met zijn tweetjes en volgend jaar zitten we zeker te weten weer gezellig bij jullie voor de open haard!
Vandaag is het maandag 20 december en hebben we een scooter gehuurd om het eiland te verkennen. Dit was al een avontuur op zich aangezien het net weer geregend had en we onderweg niet alleen koeien van de weg moesten toeteren, maar ook een paar wilde aapjes en een varaan van minstens een meter recht voor ons zagen oversteken. Vervolgens kwamen we aan bij de voet van de hoogste berg van het eiland (705 m.) Hier vertrok een kabelbaan met de meest steile hellingsgraad die wij ooit gezien hebben. Ongelooflijk, dat ding ging met 45 graden steil de berg op, naar de uiterste top van de berg. We hebben nog nooit in een glazen bakje ZO hoog bovengrond gehangen!
We gaan morgen naar koh Tao in Thailand. Dit wordt een pittige reis van 24 uur: eerst om 8 uur s ochtends met de bus naar de ferry, dan met de ferry naar Satun, net over de grens in Thailand,dan met de bus via Hat yai naar Surathani, waar we rond half 8 ’s avonds waarschijnlijk zullen arriveren. Dan volgt nog de nachtboot naar Koh Tao en zijn we rond 8 uur ’s ochtends, de 22e eindelijk op de plaats van bestemming. Wordt vervolgd…
Via deze weg wensen wij iedereen die dit leest hele fijne Kerstdagen!
Gr Inge en Pieter
-
20 December 2010 - 14:18
Sandra En Jamie:
Heej ing en piet,
Wat ziet het er allemaal geweldig uit! En wat een prachtige verhaal weer!!! Hopelijk blijven jullie dit zo volhouden want het is heerlijk om te lezen en te zien! We worden er wel een beetje jaloers van hoor! ;) hihi
Hier ligt een dik pak sneeuw, is t -8, doe ik er een uur over om op het werk te komen en missen we jullie nu al! :(
Succes morgen met de bus-ferry-bus-boot-tocht!!
Liefs
-
20 December 2010 - 14:30
Annemiek Van Kastere:
Vanaf hier wens ik jullie een goede overtocht naat Thailand.
Gezellige kerst daar en een gezond en gezellig 2011. -
20 December 2010 - 14:54
Liselot:
Super leuk stelletje waaghalzen! doe maar voorzichtig! en heel veel plezier we missen jullie XXXhurkjes -
20 December 2010 - 17:54
Carola:
Hallo wereldreizigers!
Wat een leuke spannende verhalen allemaal!! En wat een mooie foto's! Heel onwerkelijk he, jullie in de jungle en wij kunne praktisch skien op straat... (gelukkig hier geen vieze enge spinnen of rare curries....)
Heel veel plezier nog daar!! xxx Carola -
20 December 2010 - 18:10
De Hurkjes:
Hoi lieverds,
Wat een spannend verhaal weer. Goed dat we niet alles weten. We griezelen af en toe heerlijk mee. Jullie zijn nog geen 2 weken weg en al zoveel meegemaakt. Pieter, ze hebben je nog net geen stamhoofd gemaakt v.d. Orang Aslistam? Mooie foto's en geweldig die met die mooie kerstboom.
Jullie zijn me een stelletje: willen hier graag kerst meemaken (terwijl jullie de tijd van je leven nu hebben!!) en volgend jaar zeker zeggen: "weet je nog die roze kerstboom in de zon ?". Dus geniet, geniet... .Wel lief allemaal. We snappen natuurlijk wel dat jullie ons juist dan missen ( en wij jullie misschien nog wel meer), maar er staat zoveel tegenover.
Succes met de lange reis en heerlijk duiken, maar doe voorzichtig.
Knuffels, Mam
-
20 December 2010 - 19:43
Tante Annie:
Wat een belevenissen allemaal en wat hebben jullie in zo'n korte tijd al veel gedaan en gezien en meegemaakt. Voor morgen een hele goede reis en jullie ook hele fijne Kerstdagen in het verre Thailand.
Groetjes -
20 December 2010 - 20:24
Rinske:
Wat een verhaal weer. Jullie reis is er een om nooit meer te vergeten, dat blijkt wel uit jullie verhalen.
Wat een belevenis. Ik vind het al geweldig om te lezen hoe zou het niet zijn om alles zo mee te maken en het met eigen ogen te zien. De foto's zijn geweldig mooi en onwerkelijk. De bloem, de theeplantage.
Jullie zijn pas twee weken weg maar het lijkt al veel langer. Wij missen jullie ook, raar he zo'n kerst. Jasmijntje zegt elke dag mama mist haar broertje en tante Inge heel erg want hij is heeeeel ver weg op vakantie. Ze zegt het tegen iedereen zo spontaan, zelfs vrijdag tegen de bakker en de slager hahaha.
Vanuit de nieuwe wintersportbestemming met 10 cm sneeuw heel veel groetjes van ons.
Een hele fijne en bijzondere kerst saampjes. En ben voorzichtig onder die palmbomen, cocosnoten komen harder aan dan kerstballen.
Veel liefs van ons allemaal.
En een hele dikke kerstkus van Jasmijn, Lucas en Ruben
XXXXXXXXXX
-
20 December 2010 - 21:45
Henk En Leny:
We hebben zojuist jullie reisverslag gelezen. Heel bijzonder wat jullie allemaal gezien en meegemaakt
hebben. Vooral in zo'n korte periode. Dit is echt genieten voor jullie en ook voor ons.
Alles waar jullie je zo goed op hebt voorbereid zie je nu in werkelijkheid, dat moet fantastisch zijn.
Die prachtige natuur en niet te vergeten de vriendelijke mensen.
We hopen dat jullie een goede reis naar de volgende bestemming hebben en dat alles volgens
wens verloopt.
We wensen jullie gezellige kerstdagen saampjes en vergeet niet dat wij constant met onze gedachten bij jullie zijn.
Heel veel liefs en dikke knuffels,
pap en mam. -
21 December 2010 - 15:33
Tante Nel:
Ik heb met verbazing jullie reisverslag zitten lezen! Wat een avontuur!!
Ik zie wel dat ik 40 jaren tevroeg ben geboren. Dit had ik nou ook willen doen! Jullie hebben al het een en ander meegemaakt maar dat maakt het juist zo leuk. (achteraf, als het goed afloopt natuurlijk).
We volgen jullie met plezier. Geniet samen van deze reis. Doe voorzichtig zodat jullie ons nog veel moois kunnen laten zien. Fijne Kerstdagen en Gelukkig en gezond 2011!! Groetjes en Liefs. -
21 December 2010 - 18:14
Melissa:
Wat een verhalen! Echt ontzettend leuk om te lezen, geniet ervan!!
Fijne kerstdagen in het verre oosten! XX -
21 December 2010 - 20:51
Remco:
Hey ontdekkingsreizigers,
leuk verhaal om te lezen weer! Maken al veel mee in deze korte tijd zo. Bovendien lijkt het me daar aangenamer dan in onze 20 cm sneeuw.... Vrijdag een PR qua reistijd. 5 uur voor het traject Amsterdam-Helvoirt. En er lag nergens een heilige koe op de weg....
Geniet ervan en jullie ook alvast hele fijne kerstdagen! Pieter, mag ik jou stukje vlees??? ;-)
Gr.
Remco -
22 December 2010 - 14:54
Tante Thea:
Hoi Inge en Pieterjan, Ome Tom en ik zitten net jullie reisverslag te lezen WAUW, wat mooi allemaal.
Prachtige foto,s, en wat hebben jullie al veel gezien super .
Wij wensen jullie daarhele fijne feestdagen samen, en een heel gelukkig jaar 2011!!!!
Wij zijn 40 jaar te vroeg geboren, maar door jullie foto,s en mooie reisverhalen kunnen we er ook
van genieten. We wensen jullie een hele fijne reis verder en kijken weer uit naar jullie reisverslag.
Lieve groetjes van Ome tom en Tante Thea. -
29 December 2010 - 15:42
Bernice:
Heerlijk om jullie verhalen te lezen.. Het is de tijd van je leven dus geniet ervan! Er is niks leukers dan nieuwe culturen en landen te leren kennen en gegarandeerd komen jullie terug met een "reisverslaving" haha. Sta weer met smack te wachten op jullie volgende verslag, en natuurlijk foto´s! Heel veel plezier, en ik wens jullie een super, te gekke nieuwjaarswisseling in Tailand?!!
Heel veel liefs,
Bernice
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
