Rennen en Vliegen!!!
Door: PieterenInge
Blijf op de hoogte en volg Pieter en Inge
14 December 2010 | Maleisië, Kuala Lumpur
Selamat pagi!
(ofwel ‘goeiemorgen!’ in NL)
Jaja, we zijn na 4 dagen al bijna ingeburgerd in het mooie Maleisie! Nou, dat heeft eerlijk gezegd wel even wat voeten in de aarde gehad…… sjongejonge, over een cultuurshock gesproken!
Sta je de ene dag nog met je laarzen in de sneeuw te glibberen, glij je de volgende dag net zo soepel uit (met je slippers) over een restje noodles (dat op straat met zo’n 38 graden celsius ligt te verrotten)!
We dachten dat het deze keer wel mee zou vallen, maar die ontzettend hoge luchtvochtigheid, smog en warmte in zo’n stad overvalt je toch weer met zo’n oerkracht. Tel daar een hectische heenreis bij op en de aankomst in een miljoenenstad als Kuala Lumpur en je weet even niet hoe je het hebt!
De heenreis verliep namelijk niet helemaal vlekkeloos! We bleken bij de gate toch wat vertraging te hebben en de vlucht deed er ook nog eens langer over van schiphol naar Bangkok… Oeioei, zouden we onze vervolgvlucht met Air Asia naar Kuala Lumpur (KL) nog wel halen? Nou, dat werd dus echt rennen en vliegen met bijna 3 uur vertraging, maar volgens de mensen in het vliegtuig zouden we het nog wel halen als we direct naar de Air Asia balie zouden rennen, dan zouden zij zorgen dat onze bagage in het juiste vliegtuig kwam! Jaja..We besloten het er dan toch maar op te wagen en op letterlijk en figuurlijk(!) onnavolgbare wijze kwamen we na een flinke sprint, 20 keer vragen aan vriendelijk kijkende Thai-en (die ons steeds weer een andere kant op stuurden) en een handbagage-check bij de douane, uit bij de Airasia balie bij de gate.
We hebben ons achteraf compleet ondersteboven gelachen over wat er in die 1,5 uur in Bangkok allemaal is gebeurd! We hebben heel het vliegveld werkelijk van alle hoeken en kanten gezien en hadden op miraculeuze wijze zelfs per ongeluk de paspoort en visumcontrole van de strenge Thaise douane omzeilt! Knap he?
Dat vond de Air Asia medewerker die we hijgend bij de gate aanklampten ook! “How the hell did you get here? Are you kidding me? This is really not possible! ”
Hierna begon hij heel hard te lachen en daarna heel hard te bellen. Om een lang verhaal kort te maken, kreeg hij het met een hoop gebel, ren- en vliegwerk voor elkaar ons op de juiste manier door het immense vliegveld heen te loodsen, alsnog de visum controles te doorlopen, onze backpacks op te gaan halen (want no way dat we zonder rugzakken vertrokken!), met die tassen naar de incheckbalie te gaan, ze nog net op tijd in het juiste vliegtuig te krijgen en ons door alle security-checks te bonjouren, alvorens wij zelf op het laatste nippertje in het vliegtuig plaats konden nemen.
Dat maken wij weer mee! Geweldig hoe ontzettend behulpzaam deze mensen zijn en dat deze jongen er zelfs bijna zijn baan voor riskeerde door ons door alle ‘staff-only’ poortjes te krijgen, we in de rij voor ‘de ouderen en gehandicapten’ mochten gaan, er deuren open gingen die normaal voor iedereen gesloten bleven en we zelfs 2 keer over een hekje mochten klimmen! En dan niet eens een fooi aan willen nemen….. ‘Wie goed doet, goed ontmoet’ is de lijfspreuk van de Thai-en en gelukkig zijn wij daar ook tijdens deze reis al weer door gered.
Hulde aan Thailand en Airasia!
De reis van het vliegveld naar ons hotel in Chinatown KL verliep prima. Jammer alleen dat het guesthouse lichtelijk tegenviel. Naja, tis ook moeilijk vanaf een foto op booking.com
af te zien dat we op een bedje van schimmel met een odeur van natte hond terecht zouden komen! Na 2 nachtjes zijn we daarom verhuisd naar de Golden Triangle, het centrum met de grote gebouwen, waar we tot onze verrassing een geweldig uitzicht recht op de petronas towers (twin towers) hadden en een fijn zwembadje op het dak!! Dat is nog eens relaxed backpacken! Chinatown vonden we erg leuk, een en al marktkraampjes en de zogenaamde hawkerstalls waar je superlekker kon eten, van alles en nog wat voor een paar euro, midden tussen de lokale bevolking, de meest exotische brouwsels van plastic bordjes.
In KL stikt het van de marktjes en winkelcentra, shoppen en winkels kijken en eten zijn volgens mij de grootste hobby’s van de gemiddelde Maleier. We weten alleen niet of ‘zo zat als een maleier’ van dit volkje afstamt, gezien het feit dat er erg veel islamitische en indiase mensen wonen en alcohol erg duur is.
Wij hebben meteen maar hun leefgewoonten zo’n beetje overgenomen; dat betekent o.a. noodle-soep eten als ontbijt, schoenen uit waar je ook maar binnen komt, nooit iets met je wijsvinger of met je voet aanwijzen (voeten en handen zijn ‘onrein’, je beledigd iemand als je met je benen over elkaar gaat zitten en per ongeluk je voetzool laat zien) etc, etc.
KL vonden we een erg mooie stad met immense gebouwen en goed te bereizen met het uitgebreide openbaarvervoer netwerk, zoals met bijvoorbeeld de monorail (een tram van glas, meters boven de grond die door de hele stad heen kronkelt). We hebben de verschillende bezienswaardigheden allemaal bewonderd, waarvan we het uitzicht vanaf de Menara tower in het donker (een soort TV-toren a la de euromast in Rotterdam (185m) alleen dan bijna 3 maalzo hoog, nl 421 meter!) het gaafste vonden. Wat een megastad!!
Vandaag 14-12 zijn we dan uiteindelijk aangekomen in Tanah Rata in de Camaron Highlands, het centrale hooggebergte van Maleisie.Tijdens deze ‘cliffhanger’ rit in een hele hippe bus, waarin Inge bijna groen zag van de wagenziekte door de scherpe haarspeldbochten, zagen we al supermooie vergezichten, reuze bomen, thee- en aardbeienplantages. Wat een verschil met het benauwde KL!We hebben net onze eerste tropische regenbui overleefd en het is hier ongeveer 20 graden frisser. We zitten nu in een heel simpel backpackers-guesthouse met een ander jong Nederlands stel die we in de bus hebben leren kennen en we gaan zo dadelijk de omgeving verkennen, een trekking voor morgen regelen en iets te eten zoeken, want we hebben honger!
De foto’s spreken voor zich…. We hebben het ontzettend gezellig samen en gaan nog heel veel leuke dingen doen, zien en beleven! Echt leuk dat we zoveel reacties hebben gekregen van jullie….we doen ons best jullie een beetje mee te laten genieten, goed?! Tot over een paar dagen!
Hele dikke knuffels van Pieter en Inge
p.s. Ankie, echt heel erg bedanktvoor de hollandse ontbijtkoek! haha, we hebben er dankbaar gebruik van gemaakt toen we op de eerste dag in bangkok geen tijd hadden om te ontbijten op het vliegveld!
p.s. 2 Jongens Super bedankt voor het geweldige Spiderman vriendenboekje. we hebben ons rot gelachen in het vliegtuig en ik zal proberen nog meer gekken te vinden die er iets in willen schrijven, hahaha!
p.s.3 Verder iedereen bedankt voor de lieve reiscadeautjes. Die genen weten waar we het over hebben!!
(ofwel ‘goeiemorgen!’ in NL)
Jaja, we zijn na 4 dagen al bijna ingeburgerd in het mooie Maleisie! Nou, dat heeft eerlijk gezegd wel even wat voeten in de aarde gehad…… sjongejonge, over een cultuurshock gesproken!
Sta je de ene dag nog met je laarzen in de sneeuw te glibberen, glij je de volgende dag net zo soepel uit (met je slippers) over een restje noodles (dat op straat met zo’n 38 graden celsius ligt te verrotten)!
We dachten dat het deze keer wel mee zou vallen, maar die ontzettend hoge luchtvochtigheid, smog en warmte in zo’n stad overvalt je toch weer met zo’n oerkracht. Tel daar een hectische heenreis bij op en de aankomst in een miljoenenstad als Kuala Lumpur en je weet even niet hoe je het hebt!
De heenreis verliep namelijk niet helemaal vlekkeloos! We bleken bij de gate toch wat vertraging te hebben en de vlucht deed er ook nog eens langer over van schiphol naar Bangkok… Oeioei, zouden we onze vervolgvlucht met Air Asia naar Kuala Lumpur (KL) nog wel halen? Nou, dat werd dus echt rennen en vliegen met bijna 3 uur vertraging, maar volgens de mensen in het vliegtuig zouden we het nog wel halen als we direct naar de Air Asia balie zouden rennen, dan zouden zij zorgen dat onze bagage in het juiste vliegtuig kwam! Jaja..We besloten het er dan toch maar op te wagen en op letterlijk en figuurlijk(!) onnavolgbare wijze kwamen we na een flinke sprint, 20 keer vragen aan vriendelijk kijkende Thai-en (die ons steeds weer een andere kant op stuurden) en een handbagage-check bij de douane, uit bij de Airasia balie bij de gate.
We hebben ons achteraf compleet ondersteboven gelachen over wat er in die 1,5 uur in Bangkok allemaal is gebeurd! We hebben heel het vliegveld werkelijk van alle hoeken en kanten gezien en hadden op miraculeuze wijze zelfs per ongeluk de paspoort en visumcontrole van de strenge Thaise douane omzeilt! Knap he?
Dat vond de Air Asia medewerker die we hijgend bij de gate aanklampten ook! “How the hell did you get here? Are you kidding me? This is really not possible! ”
Hierna begon hij heel hard te lachen en daarna heel hard te bellen. Om een lang verhaal kort te maken, kreeg hij het met een hoop gebel, ren- en vliegwerk voor elkaar ons op de juiste manier door het immense vliegveld heen te loodsen, alsnog de visum controles te doorlopen, onze backpacks op te gaan halen (want no way dat we zonder rugzakken vertrokken!), met die tassen naar de incheckbalie te gaan, ze nog net op tijd in het juiste vliegtuig te krijgen en ons door alle security-checks te bonjouren, alvorens wij zelf op het laatste nippertje in het vliegtuig plaats konden nemen.
Dat maken wij weer mee! Geweldig hoe ontzettend behulpzaam deze mensen zijn en dat deze jongen er zelfs bijna zijn baan voor riskeerde door ons door alle ‘staff-only’ poortjes te krijgen, we in de rij voor ‘de ouderen en gehandicapten’ mochten gaan, er deuren open gingen die normaal voor iedereen gesloten bleven en we zelfs 2 keer over een hekje mochten klimmen! En dan niet eens een fooi aan willen nemen….. ‘Wie goed doet, goed ontmoet’ is de lijfspreuk van de Thai-en en gelukkig zijn wij daar ook tijdens deze reis al weer door gered.
Hulde aan Thailand en Airasia!
De reis van het vliegveld naar ons hotel in Chinatown KL verliep prima. Jammer alleen dat het guesthouse lichtelijk tegenviel. Naja, tis ook moeilijk vanaf een foto op booking.com
af te zien dat we op een bedje van schimmel met een odeur van natte hond terecht zouden komen! Na 2 nachtjes zijn we daarom verhuisd naar de Golden Triangle, het centrum met de grote gebouwen, waar we tot onze verrassing een geweldig uitzicht recht op de petronas towers (twin towers) hadden en een fijn zwembadje op het dak!! Dat is nog eens relaxed backpacken! Chinatown vonden we erg leuk, een en al marktkraampjes en de zogenaamde hawkerstalls waar je superlekker kon eten, van alles en nog wat voor een paar euro, midden tussen de lokale bevolking, de meest exotische brouwsels van plastic bordjes.
In KL stikt het van de marktjes en winkelcentra, shoppen en winkels kijken en eten zijn volgens mij de grootste hobby’s van de gemiddelde Maleier. We weten alleen niet of ‘zo zat als een maleier’ van dit volkje afstamt, gezien het feit dat er erg veel islamitische en indiase mensen wonen en alcohol erg duur is.
Wij hebben meteen maar hun leefgewoonten zo’n beetje overgenomen; dat betekent o.a. noodle-soep eten als ontbijt, schoenen uit waar je ook maar binnen komt, nooit iets met je wijsvinger of met je voet aanwijzen (voeten en handen zijn ‘onrein’, je beledigd iemand als je met je benen over elkaar gaat zitten en per ongeluk je voetzool laat zien) etc, etc.
KL vonden we een erg mooie stad met immense gebouwen en goed te bereizen met het uitgebreide openbaarvervoer netwerk, zoals met bijvoorbeeld de monorail (een tram van glas, meters boven de grond die door de hele stad heen kronkelt). We hebben de verschillende bezienswaardigheden allemaal bewonderd, waarvan we het uitzicht vanaf de Menara tower in het donker (een soort TV-toren a la de euromast in Rotterdam (185m) alleen dan bijna 3 maalzo hoog, nl 421 meter!) het gaafste vonden. Wat een megastad!!
Vandaag 14-12 zijn we dan uiteindelijk aangekomen in Tanah Rata in de Camaron Highlands, het centrale hooggebergte van Maleisie.Tijdens deze ‘cliffhanger’ rit in een hele hippe bus, waarin Inge bijna groen zag van de wagenziekte door de scherpe haarspeldbochten, zagen we al supermooie vergezichten, reuze bomen, thee- en aardbeienplantages. Wat een verschil met het benauwde KL!We hebben net onze eerste tropische regenbui overleefd en het is hier ongeveer 20 graden frisser. We zitten nu in een heel simpel backpackers-guesthouse met een ander jong Nederlands stel die we in de bus hebben leren kennen en we gaan zo dadelijk de omgeving verkennen, een trekking voor morgen regelen en iets te eten zoeken, want we hebben honger!
De foto’s spreken voor zich…. We hebben het ontzettend gezellig samen en gaan nog heel veel leuke dingen doen, zien en beleven! Echt leuk dat we zoveel reacties hebben gekregen van jullie….we doen ons best jullie een beetje mee te laten genieten, goed?! Tot over een paar dagen!
Hele dikke knuffels van Pieter en Inge
p.s. Ankie, echt heel erg bedanktvoor de hollandse ontbijtkoek! haha, we hebben er dankbaar gebruik van gemaakt toen we op de eerste dag in bangkok geen tijd hadden om te ontbijten op het vliegveld!
p.s. 2 Jongens Super bedankt voor het geweldige Spiderman vriendenboekje. we hebben ons rot gelachen in het vliegtuig en ik zal proberen nog meer gekken te vinden die er iets in willen schrijven, hahaha!
p.s.3 Verder iedereen bedankt voor de lieve reiscadeautjes. Die genen weten waar we het over hebben!!
-
14 December 2010 - 10:59
Ingrid Van Gulick:
Wat een verhaal zeg, hopen dat de rest van de reis niet zo hectisch verloopt.
Erg leuke foto's.
Nog veel plezier.
Groetjes Ingrid -
14 December 2010 - 15:52
Leo Silvertant:
Hoi Pieter en Inge, superieur! dit leest als een roman! Nog eraan gedacht DROP mee te nemen? groet, Leo -
14 December 2010 - 16:08
Salina:
Zucht... wat ben ik nu al jaloers op jullie! Het vriest hier like hell en alles is druk druk druk..
Wat een hilarisch verhaal weer op het vliegveld, het lijkt wel dat vliegen (vooral voor inge) niet voor jullie weg is gelegd zonder dat er iets fout kan gaan!
Ik verheug me op het volgende verslag!
Lfs Salina.
p.s. Pieter: houd je Inge goed in de gaten ;-) ?! -
14 December 2010 - 18:25
Rinske:
Wat een verhaal en spannend, baalde dat het afgelopen was hahahaha. Jammer dat jullie het niet hadden kunnen filmen, sommige momenten had ik graag live meegekeken.
Wel fijn dat het allemaal goed is gekomen en wat super dat iemand die je helemaal niet kent zo voor jullie door het vuur gaat. Zouden de Nederlanders iets van kunnen leren. De foto's zijn super, fijn om jullie te zien genieten en lachende gezichten te zien.
Wacht met spanning jullie volgende verhaal af en tot dan doe voorzichtig en genieten!!!
Hoop wel voor jullie dat het reizen iets minder hectisch wordt.
Liefs Rins -
14 December 2010 - 18:47
Rinie Van Hout:
Hoi Inge en Pieter
Wat een reisverslag heel leuk om te lezen. Heel veel groeten van Rinie -
14 December 2010 - 18:54
Paul Nuijten:
He globetrotters,
goed om te horen dat jullie veilig zijn aangekomen op de eerste tussenstop er is wat rennen bij te pas gekomen, maar goed dat zijn de dingen die je je over 15 jaar nog herinnert en die extra charme geven aan zo'n reis, toch! Inderdaad bizar die omslag want op het moment dat ik deze mail schrijf kijk ik naar jullie foto's in zomerse outfit terwijl het hier buiten vriest. Ziet er allemaal erg netjes uit daar maar wellicht is dat alleen het business-district. De buitenwijken zijn wat minder ordentelijk denk ik?;-)
Die nummer 14 met witte lijst met zo'n biertje ziet er ook prima uit trouwens!
Veel plezier daar en tot schrijvens!
Paul
-
14 December 2010 - 20:15
Jolijn En Remco:
Hoi lieve (schoon)zus en schoonbroer,
wat leuk om iets van jullie te horen! Wat is dat een gedoe geweest op het vliegveld, je moet er iets voor over hebben toch! Mooi dat de mensen zo vriendelijk en behulpzaam zijn!
Nu maar heel veel relaxen samen en heel veel leuke dingen beleven! De foto's zien er nu al gaaf uit!
Wij zijn benieuwd naar de nieuwe foto's en verhalen, zodat wij er ook van kunnen meegenieten in dit koude landje :).
Heel veel plezier samen!!
Dikke kus, Jol en Rem -
14 December 2010 - 20:27
De Hurkjes:
Hoi scheetjes,
We kunnen het niet laten om naast de mailtjes/smsjes ook hier weer even iets van ons te laten horen( zal wel minder worden!!).
Inderdaad; wat een levendig geschreven verhaal. Ga zo door.We zitten allemaal stuk voor stuk te grinneken tijdens het lezen van jullie verslag. Hoezo herkenbaar? Jammer dat de Sinterklaassurprises al achter de rug zijn.
De " grote stad" was overweldigend, maar de natuur nu zo om jullie heen moet echt heel mooi zijn.
Geniet van elkaar,de zon, het groen en dan doen wij het met het poedersuikerlaagje hier buiten.
Onze kerstboom staat en hij is gelukkig iets minder rose of schreeuwend groen als die op de foto.
We zijn benieuwd of jullie nog echte " Maleiers " tegenkomen.
Dikke knuffels
-
14 December 2010 - 20:56
Tante Diny En Albert:
Hallo Pieter en Inge,
Wat een avontuur gaan jullie beleven zeg. We zullen regelmatig jullie reisverslagen lezen. Mooie foto's trouwens die jullie al gemaakt hebben. Een beetje jaloers zijn we trouwens wel ( Diny niet ). In ieder geval veel plezier en positieve avonturen.
Groetjes uit Loon op Zand. -
15 December 2010 - 18:00
Henk En Leny:
Hoi Pieter en Inge, geweldig leuk verhaal, we hebben ervan genoten en de fotos zijn ook
prachtig. Heel erg bedankt voor alle tijd die jullie hieraan besteden. We kijken nu al uit
naar jullie volgend verhaal en fotos. Veel plezier en geniet.
Liefs Henk en Leny. -
16 December 2010 - 22:32
Tante Wil En Oom Wim:
Vanuit de sneeuw in het koude Holland een krabbeltje.
Jullie hebben al heel wat meegemaakt, maar jullie gaan natuurlijk ook een beetje voor het avontuur.
Ik weet precies wat jullie bedoelen met die plakkerige warmte. Die heb ik ook gevoeld in Kuala Lumpur toen ik op reis was naar Petra in Australie.
Nog heel veel leuke avonturen gewenst en genieten maar....... -
17 December 2010 - 11:17
Joost En Hanny:
Hoi Pieter en Inge
fijn om te zien dat jullie goed zijn aangekomen.
maak maar veel foto's dan kunnen wij mee genieten.
groetjes Joost Hanny. -
17 December 2010 - 12:05
Piet Van Haaren:
Tsonje jonge wat een reisverslag. Hebben jullie nog wel tijd over om iets te gaan bezichtigen? Maar het is een prachtig reisverslag, waarbij ik ook genoten heb van de schrijfstijl. Hier vanuit de sneeuw wens ik jullie nog een hele prettige reis en fijne feestdagen. Veel plezier en ik zie met ongeduld uit naar jullie volgend verslag.
Groeten jullie collega masseur Piet. -
20 December 2010 - 13:36
Wil Verhagen:
Hoi Pieter en Inge, Wat een leuk reisverslag en wat een hectiek al gelijk bij het begin van jullie reis. Hopelijk verloopt de rest wat meer volgens het boekje. Ontzettend leuke foto's.
Voor jullie beiden hele fijne kerstdagen in de zon en tot de volgende keer op het net.
-
02 Januari 2011 - 20:20
Bas:
Leuke foto's, vooral het kroontje!!!!!!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
