Reisverslag New York-Peru-Bolivia

Buenos dias!

We zijn al weer bijna op de helft van onze Zuid Amerika reis! We zitten nu in ons hostel in La Paz, Bolivia en hebben nog een paar uurtjes voordat de nachtbus naar Uyuni vertrekt. Tijd voor een update!
New York was heel gaaf en het was erg gezellig bij Freek en Hilde. Veel gezien en gelopen; Times Square, Empire State building, Chrysler building, grand central station, Broadway, Union- en Madison square, 5th avenue. Op het Rockefeller centre geweest, 68 verdiepingen hoog, mooie skyline! Een echte Amerikaanse hamburger gegeten en een hotdog op straat. Veel gele taxi's, getoeter,aardige/ haastige/ irritante/vreemde Amerikanen, imposante stad. Net als in de film ;) De subway was goed te doen. Wel overal super overdreven veiligheidsmaatregelingen, ongelooflijk. Op het vliegveld was het helemaal een ramp, dat begon in brussel al. Ik werd eruit gepikt en werkelijk alles werd onderzocht. Alle tubes open, alle electronica getest, ze hebben nog net niet mijn gebit nagekeken. Ik zie er bljkbaar erg gevaarlijk uit..
Irriscan, vingerafdrukken, minimaal 20 vragen beantwoorden bij de douane in Newark. Na 3 uur stonden we eindelijk buiten....!
Ground zero, 9-11 memorial, Wallstreet, het vrijheids beeld gezien vanaf de Staten Island ferry, central park, Litlle Italy en Chinatown. Onze voeten waren na 3,5 volle dag lopen zo ongeveer blauw, maar we heben wel erg veel gezien in korte tijd.
Freek en Hilde waren zo lief om ons naar het vliegeld te brengen op zondagochtend, even lekker 7 uurtjes zitten en op naar Lima!
Bij aankomst werden we opgehaald door een hele vriendelijke dame van ons hostel. Net buiten het vliegveld zag alles er in het donker behoorlijk creepy uit en waren we blij dat we in een taxi zaten waarvan de deuren direct op slot werden gezet. Onze reisgidsen stonden vol met horrorverhalen over overvallen en louche taxichauffeurs in Lima, dus helemaal prima zo. Wat een verschil met de 24uurs economie van het felverlichtte New York-New York. Het hostel bleek helaas super pauper te zijn (de kamerdeur kon niet dicht, het was ontzettend smerig en de badkamer was buiten), het was ijskoud en het regende. Er was nergens meer iets te eten te krijgen dus met lege maag (in onze eigen slaapzak) naar bed! Om 5 uur s ochtends begon de schoonmaakster te zingen….dusssss….oke, we staan wel op!
Twee dagen de stad bekeken en de gekste dingen gezien, mn in Chinatown (jaja, ook in Lima, deze versie had een enorm aanbod in kinderspeelgoed, tussen de vissenkoppen, kippen en cavia’s in). Een stukje verder gelopen, maar de stad werd steeds donkerder en grimmiger. Op een gegeven moment werden we door een local apart genomen en werd ons op fluistertoon verteld dat we hier maar beter niet konden komen en we ons maar beter om konden draaien omdat we ons op onveilig terrein bevonden. Dat waren wij eerlijk gezegd ook net van plan, maar super vriendelijk van deze meneer om ons even de weg te wijzen.
Hierna naar Cusco gevlogen. Deze mooie oude Incastad ligt op ongveer 3400m. hoogte. We hadden misschien toch beter met de bus kunnen gaan om langzaam aan de hoogte te kunnen wennen, want 2 dagen best beroerd geweest, lichte vorm van hoogteziekte.
Gelukkig was de hoogteziekte precies op de dag van de start van onze incatrail afgelopen, dus konden we met goede moed van start, om 3 uur s ochtends (!) We hebben de Salkantay trekking gedaan (Incatrail 2.0 zeg maar, deze duurt een dag langer en je loopt het dubbele aantal kilometers). De eerste 4 dagen hebben we ongeveer 80 km gelopen, berg op en af op hoogte tussen de 2900 en 4700 m boven zeeniveau, met als beloning op de 5e dag Machu Pichu!
Begonnen in de mist, daarna sneew, ijs, hagel en regenbuien. Geslapen bij -5 in een tentje op 3900m. Vanaf de 3e dag daalden we af in subtropsch en tropisch gebied, liepen we te zweten midden in de jungle, compleet anders. Binnen 24u ale klimaattypes gezien en door 5 verschillende ecosystemen gewandeld. Bizar! We bleven maar wisselen van kleding; poncho, handschoenen, muts, thermokleding, vesten, lange broek, korte broek aan/uit. BIjna geen rechte stukken, ofwel steill omhoog of steil omlaag door de modder en over losse keien, dus echt het allerzwaarste wat we ooit hebben gedaan. WE DID IT! Super voldaan, de hike van ons leven, beretrots! Het was prachtig en alle pijn en inspanning meer dan waard! We zijn gewoon net zo hoog geklommen als het hoogste punt van Europa (Mont Blanc):)
Erg vreemd om te merken dat de lucht daar zo ijl is, op het hoogste punt moesten we om de 30m in de vrieskou stilstaan en naar adem happen. Cocabladeren kauwen helpt wel tegen de hoogteziekte, maar het smaakt net alsof je gras aan het herkauwen bent, dus niet bepaald lekker. Ondertussen zijn we met de bus zelfs op 5200m geweest, maar je blijft het wel voelen, je bent heel snel buiten adem.
Machu Pichu was prachtig en als je na 5 dagen weer kan douchen ben je in de 7e hemel. Wat kun je dan weer genieten van de kleine dingen in het leven. Goed om weer een keer helemaal back to basic te hebben geleefd….wat hebben wij het toch goed thuis..
Na Cusco naar Arequipa gegaan met de nachtbus en daar een Peruaanse kookcursus gedaan, heel leuk, de Peruaanse keuken is erg lekker;) De mooie,oude koloniale stad bekeken en daarna door naar Colca Canyon (de op een na diepste kloof van de wereld, op een bepaalde canyon in China na). Grote condors gezien (3m meter spanwijdte!). De bus vanaf Chivay naar Puno genomen en onderweg flamingo’s. In puno meteen de bus naar Copacabana geregeld voor de dag daarna, aangezien Puno een veel te toeristische plaats is waar je naar de drijvende eilanden kan op het Titicacameer. Veel ander reizigers gesproken, die het allemaal een vreselijke toeristenfuik vonden…..die sloegen we dus even over. In de bus kwamen we er achter dat er nog 2 jonge stellen uit de regio Den Bosch zaten, dus heel gezellig (de anders saaie) 1,5 uur aan de grens doorgebracht. Erg toevallig, verder nog maar weinig Nederlanders gezien hier.
Copacabana was een leuk stadje met een soort van mediterane sfeer aan het Titicaca meer op 3800m hoogte. Dagje naar Isla del Sol en Isla del Luna geweest met een bootje. Veel minder toeristisch en een leuk stel uit Mexico ontmoet. Goed verbrand op onze toet ondanks het vele smeren. De zon is op deze hoogte zo sterk…en s nachts vriest het. Heel raar. Nog maar 1 dag een korte broek aan gehad tijdens de trekking. En elke dag vroeg wakker (varierend van 2 uur s nachts (!) tot 7 uur s ochtends als we mazzel hebben) vreemde zomervakantie:)
Vannacht gaan we dus naar Uyuni, alwaar we morgenochtend een 3 daagse tocht over de zuidwesterse Altiplano gaan regelen met als hoogtepunt de Salar de Uyuni, de immense zoutvlakte.
We hebben het super naar ons zin, ontmoeten veel leuke mensen en hebben zelf nog helemaal geen vervelende dingen meegemaakt qua criminaliteit ofzo. We blijven zo maar op onze onderbuiken vertrouwen en genieten van alle mooie dingen!
Het is erg moeilijk om hier en fatsoenlijke computer te vinden dus het uploaden van de foto’s lukt nog niet echt....deze volgen zo snel mogelijk!

Veel liefs en een dikke knuffel, Pieter en Inge